BLOG

Բոլոր առաքինությունների մեջ առանձնահատուկ տեղ ունի ողորմածության առաքինությունը, քանի որ ահեղ դատաստանին Տերը ողորմածներին է մեծագույն երանության արժանացնելու. «Եկե՛ք, Իմ Հո՛ր օրհնյալներ, և ժառանգեցե՛ք այն Արքայությունը, որ պատրաստված է ձեզ համար աշխարհի սկզբից ի վեր» (Մատթ. 25:31-46): Սերը մարդուն ողորմածության է մղում և ինչպես աղն է սննդին համ տալիս, այնպես էլ սերն է

Ավելին

Քրիստոնյան կոչված է Աստծո խոսքը կյանքով ու գործով ուսուցանելու՝ չանտեսելով պատվիրաններից անգամ փոքրագույնը. «Ով որ ամենափոքր պատվիրանն իսկ զանց անի և ուրիշներին էլ այդպես սովորեցնի, Երկնքի Արքայության մեջ նա հետինը պիտի համարվի: Իսկ ով գործադրի պատվիրանները և ուսուցանի դրանք, Երկնքի Արքայության մեջ նա մեծ պիտի լինի» (Մատթ. 5:19): Աստծո խոսքը

Ավելին

Ճշմարիտ բարին Աստված է, և Նրա կամքին հնազանվելը բարիք է քրիստոնյայի համար: Բարիքի աղբյուրը մարդն իր սրտում է կրում, քանի որ այն, ըստ Պաիսիոս Աթոսացու, մարդը ժառանգություն է ստացել Աստծուց: Շատ անգամ կրքերը խոչընդոտում են մարդուն բարին գործելու, իսկ առանց բարի գործերի հնարավոր չէ երկնքում գանձեր կուտակել: Ո՛չ հարստությունը և

Ավելին

Բազմաթիվ օրինակներով է հաստատված, որ երբ ողորմած մարդն աղոթքի է կանգնում, ապա նրա աղոթքն անարգել առ Աստված է բարձրանում: Ս. Իսահակ Ասորին այս ամենին հակառակ մատնանշել է, որ անողորմ ճգնավորն էլ նման է անպտուղ ծառի: Այս օրինակով սուրբը ցանկացել է ասել, որ որքան էլ մարդը մարմնական սխրանքներ գործի, բայց եթե

Ավելին

Արարիչն Աստված՝ որպես Սերմնացան, սերմանում է Իր խոսքը մարդկանց սրտերում, սերմանում է և ակնկալում, որ այն պտղաբերի մեկի տեղ երեսուն, մեկի տեղ վաթսուն և կամ մեկի տեղ՝ հարյուր (Մարկ. 4:8): Իսկ թե ինչ պտուղներ կտան սերմերը, կախված է մարդկանցից: Ինչպես յուրաքաչյուր սերմ, այնպես էլ Աստծո խոսքն Իր մեջ կյանք է

Ավելին

Աշխարհի Արարիչը, կատարյալ սեր լինելով, սիրով արարեց մարդուն՝ նրան շնորհելով մեծագույն պարգևը՝ սերը: Եվ մարդը՝ որպես սիրո զավակ, կոչված է սիրելու թե՛ Երկնավոր Հորը և թե՛ իր նմանին: Արարչագործության պսակը՝ մարդը, աշխարհը դիտում և ընդունում է այնպիսին, ինչպիսին ինքն է, իր երևակայությունը և իր կամքը: Սակայն մարդը խախտում է իր

Ավելին

Մարդու սիրտը չի կարող երբեք դատարկ լինել, կամ այն լեցուն է հավատով և բարությամբ, կամ անհավատությամբ, Աստծո պատվիրանների հանդեպ անտարբերությամբ և չարությամբ: «Բարի մարդը իր սրտի բարի գանձից բարիք է հանում, իսկ չար մարդը իր սրտի չար գանձից՝ չարիք»,- ասում է Քրիստոս (Մատթ. 12:35): Այն հարցին, թե ո՞ր գանձն է

Ավելին

Աստծուն մերձենալու ամենապարզ ուղին սկսվում է սիրով լեցուն փոքր գործերից: Հոգևոր կյանքում փոքրը դառնում է այն սկիզբը, որ մարդուն ուղղորդում է ավելի մեծ զոհողությունների: Ըստ ոմանց՝ հոգևոր ուղի հնարավոր է մուտք գործել միայն մեծ սխրանքների միջոցով: Այնինչ Տերը կարևորում և նկատում է շատերի համար աննշան համարվող բարին. օրինակ՝ նկատեց տաճարի

Ավելին

«Ձեզ համար հարստություն մի՛ դիզեք երկրի վրա, որտեղ ցեցն ու ժանգը փչացնում են, կամ գողերը, ձեր պատը քանդելով, ներս են մտնում և գողանում այն: Այլ ձեր հարստությունը երկնքո՛ւմ դիզեցեք, որտեղ ցեցն ու ժանգը չեն կարող փչացնել այն, և ոչ էլ գողերը կարող են ձեր պատը քանդելով ներս մտնել և գողանալ,

Ավելին